NKvF
Start Omhoog AFS NBFK VKC NKvF

 

Nederlandse Kring van Fuchsiavrienden

Dit is een vereniging van fuchsia liefhebbers. Zie http://www.nkvf.nl. Begin jaren 70 ben ik lid geworden van deze vereniging, die toen bestond uit enkele honderden leden. In de jaren 90 was het aantal leden meer dan 6000. Momenteel is dit aantal teruggelopen tot een kleine 3700 en deze teruggang is nog niet tot staan gebracht.

Ikzelf ben vooral lid geworden vanwege mijn interesse in het veredelen van Fuchsia's. Toen in augustus 1979 binnen de NKvF een veredelingsgroep werd opgericht, ben ik daar dan ook onmiddellijk lid van geworden, en heb later vele jaren daarin de functie van secretaris uitgeoefend. Later is binnen de NKvF de Uitgebreide Technische Commissie in het leven geroepen, waarvan de veredelingsgroep onderdeel uitmaakte, naast andere groepen zoals de botanische groep. Een groot goed van de veredelingsgroep was, dat de leden ervan niet handelden uit winstbejag (het waren liefhebbers) en dat mede daardoor openheid en delen van kennis en ervaring onder de leden mogelijk was. En dat is uniek onder veredelaars waar kruisingsgegevens meestal goed bewaarde geheimen zijn. Bovendien was de opzet dat binnen de veredelingsgroep voor bepaalde met naam genoemde projecten gezamenlijk kruisingsprogramma's konden worden vastgesteld en uitgevoerd. Veredelen is vaak een kwestie van zeer veel nakomelingen opkweken en liefhebbers hebben nu eenmaal niet de faciliteiten van beroepskwekers.

In de loop der jaren heb ik met veredelen behoorlijk succes gehad, resulterend in onder meer een verzoek om als keurmeester bij de VKC te komen. Binnen het fuchsia keuringscomité heb ik een aantal zittingsperioden gehad, waarvan deels als voorzitter. Succes heeft echter een keerzijde, en dat is jaloezie bij anderen. En als dan eens het succes bij die anderen uitblijft, dan volgt er al gauw een beschuldigende vinger. Zeker toen ook enkele leden van mijn fanclub op basis van hun kunde aangetrokken waren als keurmeester, werden er na verloop van tijd geruchten verspreid van bevoordeling van mijn planten door deze keurmeesters. Ik heb dit steeds ten stelligste ontkend, en gevraagd om welk bewijs daarvan dan ook te overleggen. Maar dan zwijgt de spreker stil. Het kwam zelfs zover, dat de voorzitter van de NKvF dit soort beschuldigingen naar mij uitsprak. Ik heb nagevraagd bij de keurmeesters of van bevoordelen van mijn planten sprake was en kreeg als antwoord dat juist het tegendeel waar was. Om elke schijn van partijdigheid te vermijden werden mijn planten juist strenger beoordeeld dan de overige!

Ongeveer gelijkertijd werd door sommige (wat de keuring betreft minder succesvolle) veredelaars getornd aan de opzet van de keuring. Het doel van de keuring (nieuwigheden) moest vervangen worden door kwaliteit. Volmondig werd beaamd dat het showplanten voor de handel moesten zijn en het aspect nieuwigheid was volledig ondergeschikt. Bovendien mochten er geen veredelaars meer als keurmeester aangesteld worden, ter vermijding van belangenverstrengeling. En dat terwijl bij de veredelaars juist de kennis aanwezig is, en de VKC in haar reglement heeft staan dat veredelaars één van de groeperingen binnen het keuringscomité moeten vormen. Belangenverstrengeling wordt voorkomen doordat keurmeesters hun eigen planten niet mogen keuren, en het aantal keurmeesters liefst zodicht mogelijk bij het maximale aantal van 9 moet zitten. En elke keurmeester heeft een even zware stem in de uitslag. 

De verplichting tot keuring was inmiddels door het NKvF-bestuur geschrapt omdat daar binnen de achterban geen draagvlak meer voor zou zijn (maar dat hebben ze nooit naar tevredenheid kunnen aantonen). Ook de voorzitter van de veredelingsgroep, tevens voorzitter van de UTC vond geen noodzaak tot verplichting van een keuring. Wat hem betrof mochten zaailingen , ongekeurd dan wel afgekeurd, gerust in omloop gebracht worden. Dat er dan jaarlijks honderden look-alike's komen was niet zo erg. Terwijl ik juist van iemand in zijn functie verwacht had, dat hij zich sterk zou maken voor de belangen van veredelaars. Op advies van het NKvF bestuur heeft de ledenraad (die op dit gebied zoals zij zelf toegeven meestal leken zijn) zich achter het bestuursstandpunt gesteld.
Met ingang van 2003 heb ik mijn lidmaatschap van de NKvF opgezegd. Dit opende voor mij tevens de mogelijkheid mijn nieuwigheden te laten keuren in België, want ik vind nog steeds dat het van eminent belang is je eigen producten door een deskundige derde instantie te laten beoordelen. Het voorkomt teveel look alikes, is een bevestiging van de eigen selectieprocedure, en zorgt bij afgekeurde planten voor bijsturing/scherp blijven. Overigens is dat ook een reden waarom (liefhebbers)veredelaars regelmatig bij elkaar op bezoek gaan en elkaars planten bekijken (ook binnen mijn fanclub)!

Herhaaldelijk overleg tussen de VKC, NKvF en veredelaars (waaronder ikzelf en de voorzitter van de keuringscommissie) heeft niet tot een oplossing geleid. Integendeel. In 2003 is de VKC op verzoek van de NKvF  akkoord gegaan met het ontwerpen van een nieuw keuringsreglement en het houden van enkele proefkeuringen. Hierbij werden de keuringen voor botanisch getuigschrift en getuigschrift 1e klas afgeschaft. Alle benoemde keurmeesters kregen van de VKC een brief waaruit bleek dat zij als keurmeester waren ontslagen. Voor de nieuwe opzet werd een nieuw keuringscomité benoemd (zonder veredelaars). Op de valreep besloot de VKC dat het nog steeds een nieuwighedenkeuring was, en dat dat onderdeel dus niet weggestopt mocht worden als keuringsonderdeel binnen het totaal. Hiermee bleef in feite van een nieuwe opzet niet veel meer over (nog steeds een keuring op nieuwigheid tijdens een momentopname), dit tot groot ongenoegen van sommige initiatiefnemers van de nieuwe keuringsopzet. Overigens is mij door de (vice)voorzitter van de VKC toegezegd, dat het ontslag van de in functie zijnde keurmeesters onterecht was en dat deze mensen nog steeds officieel in functie zijn. De nieuwe groep was louter officieus bezig om de andere opzet uit te proberen. Er worden door de VKC dan ook geen diploma's van verdienste uitgereikt voor 'genomineerde' cultivars in 2003.

De twee uitgevoerde proefkeuringen in 2003 zijn inmiddels geëvalueerd door de NKvF en deelnemers. In het algemeen was de conclusie dat er aan de nieuwe opzet nog wel het een en ander schortte. Dat was inmiddels ook duidelijk geworden aan het ontstaan van twee nieuwe groeperingen die los van de NKvF en de VKC een veredelings/keurings netwerk opgezet hadden, te weten in het noorden van het land en in de regio Brabant/Gelderland. Geluiden over het opzetten van zo'n groep in het zuiden van Nederland doen ook de ronde, en dat zal de laatste nog wel niet zijn. De NKvF verlangt van de VKC concessies over de opzet van de keuringen, waaraan de VKC - in mijn ogen terecht - geen gehoor wil geven. De VKC heeft dan ook de keuringen van fuchsia's voor minstens twee jaar stilgelegd (2004 en 2005). Ik ben het hier geheel mee eens. Liever geen keuringen dan twijfelachtig te werk gaan. En van uitstel komt vaak afstel! De NKvF beraadt zich om de keuring dan maar in eigen hand te nemen. Waarmee voorbijgegaan wordt aan de VKC als Nederlandse keuringsautoriteit. Het is afwachten of veredelaars een NKvF keuring zullen steunen. Inmiddels is de veredelingsgroep door al deze conflicten en onderling wantrouwen flink gedecimeerd en voor drie jaar op non-actief gesteld. Uitstel is afstel? Inderdaad, de Veredelingsgroep is daarna opgeheven.

Ik vind het ontzettend jammer dat het vele werk en de goodwill dat in tientallen jaren is opgebouwd nu binnen luttele jaren geheel teniet gedaan is. Nederland was de laatste decennia toonaangevend bij fuchsiaveredeling, maar door naar mijn inzien onprofessioneel handelen van een aantal sleutelfiguren binnen de NKvF zijn we dat niet lang meer.

Inmiddels is het jaar 2004 voor wat betreft de keuringen voorbij. De NKvF heeft inderdaad een eigen keuring in het leven geroepen, gebaseerd op de 2003 proefopzet zoals die was voordat de VKC de keuringsopzet amendeerde.

Wegens omstandigheden heb ik alleen de laatste van de drie keuringen kunnen bezoeken. Van de drie genomineerde planten was ik het met twee nominaties eens (Simmersier en Amatranth; een kruising tussen kleinbloemige en o.a. F. splendens), maar juist deze planten waren nieuwigheden en waarschijnlijk minder geschikt voor de handel. Er waren door Egbert Dijkstra 3 verschillende planten van dit type ingezonden, waarvan de derde (die niet genomineerd werd), m.i. de meest interessante is (Quita, heeft een andere kleinbloemige ouder [F. cylindracea], en is als enige van de drie vruchtbaar). De enige keurmeester, die een achtergrond als veredelaar heeft (Hans van der Post) verklaarde mij desgevraagd, dat hij bij de beoordeling expres geen enkele rekening houdt met aspecten van belang voor veredeling. En dat terwijl na lang aandringen juist een oud veredelaar in het comité is gekozen om dit aspect niet geheel te laten ondersneeuwen.

Deze plant werd overigens meteen van naam voorzien en verspreid onder belangstellenden. Ikzelf heb er stekken van mogen afhalen om er mee door te kunnen kruisen. De keuring is dus geen keuring in de echte zin van het woord, maar louter een voorselectie om de plant te mogen laten beoordelen door publiek op een van de NKvF-shows het jaar daarop. Overigens is over deze publiekskeuring, die ook in 2004 is gehouden, geen enkele publicatie naar buiten gedaan. Ook op de website van de NKvF is er niets over te vinden. Was het een flop of vond de NKvF het niet belangrijk genoeg? Dat ondergraaft dan de keuringsnominaties, want dat was toch het doel van de nominatie! Ik had hier graag met leden van de Begeleidings Commissie Keuringen over willen praten, maar zowel Dhr. Soeters als Dhr. Bakker lieten zich tijdens de keuring niet zien, en waren na afloop van de keuring vertrokken zonder even gedag te komen zeggen .....

De derde genomineerde (met het hoogste puntenaantal van alle drie) was een plant waarvan de bloemen moeilijk open kwamen en die veel leek op reeds gekeurde planten zoals Henkelly's Tonnie en De Achterhoek. Voor zover te beoordelen op een momentopname als de keuring toch is, volgens mij echter slechter van kwaliteit dan die twee (bloem kleiner, kroon smet meteen bij open gaan, bloem gaat niet goed open [scheurt in bij aanhechting tussen kelk en buis]). Een enkelbloemige rose die volgens mij zeker nominatie verdiende kreeg deze niet. Ikzelf had dit jaar een min of meer vergelijkbare plant, die ik in september op de Belgische Fuchsia keuring heb gebracht, en die is daar met lof goedgekeurd (Herps Bouziki).

Nog vreemder was het niet nomineren van een plant van Spierings. Het was een WALZ Harp nakomeling, die bij de oude VKC-keuringen waarschijnlijk wel was goedgekeurd. Bij keuring in België, waar geheel op nieuwigheid/verbetering wordt gekeurd was deze plant er vrijwel zeker door gekomen. Bij navraag door Henk Spierings bleek dat deze plant net geen nominatie gehaald had. Dit kwam o.a. doordat de plant veel puntenaftrek had gekregen voor een slecht wortelgestel. Verbazing alom, want het uit de pot kloppen van een paar planten leverde een goed zichtbaar, wit wortelgestel op. Naar bleek, was deze puntenaftrek gebeurd op basis van EEN plant (overjarige?) met minder goed zichtbare haarwortels.

De overige planten (3 stuks) die niet genomineerd werden, verdienden dit in mijn optiek ook niet. Geen nieuwigheden en ook geen kwaliteit.

Opvallend was wel het kleine aantal inzenders, en het lage aantal ingezonden planten. Verschillende inzenders (en niet de minste!) die in 2003 en op de eerste en/of tweede keuring in 2004 nog wel planten inzonden, lieten nu verstek gaan. Toeval, of is dit reeds symptomatisch? Ikzelf heb bij de 3 keuringen in België in 2004 al meer planten goedgekeurd gekregen (14 stuks), dan alle genomineerde planten van de 3 NKvF keuringen (13 stuks) bij elkaar. Hetzelfde geldt voor Hans Braam (15 stuks). Hieronder zitten zowel een aantal nieuwigheden voor echte liefhebbers (vaak nakomelingen die vrij dicht bij de species zitten), planten van groot belang voor verdere veredeling (verbetering van Gerharda's Panache), als ook een aantal planten prima geschikt voor de handel (op/afstaand bloemigen, volle dubbele hangers, etc.). En hoeveel planten zijn er in omloop gebracht zonder gekeurd c.q. genomineerd te zijn?

De voorzitter van het keuringscomité kon overigens weinig relevante informatie geven aan de inzenders bij vragen over de reden van het niet genomineerd zijn (was dat niet een klacht bij de vroegere keuringen, die nu verbeterd zou zijn?). Ook de uitslagen van de puntenwaardering werden niet ter plaatse gegeven (zodat er ter plekke over gediscussieerd kon worden), maar worden achteraf per post opgestuurd. De voorzitter gaf wel te kennen dat de evaluatie van de drie keuringen uit 2004 waarschijnlijk wel aanleiding zou geven om de keuringsregels/normen onder de loupe te nemen en hier en daar aan te passen.

 

Naar aanleiding van de beschrijving van Herps Gamba door Herman de Graaff in de Fuchsiana van december 2004 heb ik de redactie van Fuchsiana gevraagd een aantal fouten en halve waarheden te corrigeren (zie mail rechts).
Graag zag ik dat U enkele storende fouten/halve waarheden rectificeert in een volgend nummer van Fuchsiana. Het gaat om Fuchsiana december 2004, blz. 187.
1. De naam van de beschreven cultivar is fout. Teneinde te voorkomen dat net zoals destijds door foutieve publicatie in Fuchsiana (Walz in plaats van WALZ) nu ook mijn Herps cultivars fout gespeld gaan worden (Herp's in plaats van Herps) graag rectificatie van deze naam. Herps is plaatselijk dialect voor 'afkomstig uit Herpen', en moet dus zonder apostrof geschreven worden.
2. Ik heb inderdaad reeds meer dan 10 jaar een nieuwe partner, maar ben niet hertrouwd.
3. De genoemde reden voor mijn opzegging bij de NKvF is correct, maar zeker niet de enige, zoals bij het bestuur van de NKvF en Dhr de Graaff zeer wel bekend is. Minstens even belangrijk is het beschuldigen van corruptie van sommige leden van mijn fanclub door zowel Dhr de Graaff als door de Dhr Takken, zonder daarvoor enige aanleiding laat staan bewijs te hebben.
4. Als Dhr de Graaff de keuringen goed gevolgd zou hebben, wist hij dat ik na het stoppen met de naamgeving WALZ daarna alleen maar Herpsen heb geintroduceerd. Ik denk dat hij zijn informatie uit de AFS registratie heeft gehaald, en deze loopt altijd wat achter.
Na maanden moeizame correspondentie zou nu in het aprilnummer van Fuchsiana een rectificatie geplaatst zijn van punt 1 en 4 (zie mail rechts). Voor mij is dit niet voldoende vandaar deze publikatie op mijn website en de mail aan alle regio's.
Vanmorgen is het aprilnummer van Fuchsiana verschenen, met o.a. enkele rectificaties.
In je mail van 28 januari noemde je vier punten.
De punten 2 en 3 hebben we niet genoemd.Het lijkt me voor de lezers niet relevant te weten of je wel of niet getrouwd/samenwonend bent. Het lijkt me ook niet logisch in te gaan op de redenen waarom je je lidmaatschap van de NKvF hebt opgezegd.
Blijft dus de schrijfwijze 'Herps' en de mededeling dat je na de serie 'WALZen' uitsluitend nog 'Herpsen' hebt geďntroduceerd.Dit is in dit nummer
rechtgezet.

 

Een reactie van mijn kant op het artikel Product of Holland CXXX van Dhr. H.J. de Graaff in het juni nummer 2005 van Fuchsiana (blz. 83). Als een van de doelstellingen van de Veredelingsgroep noemt De Graaff: meer te weten komen over de erfelijkheid bij Fuchsia's via het prijs geven van ouders en uiterlijk van iedere gemaakte kruising  inclusief de belofte geen misbruik van deze kennis te maken. Het verwateren van deze afspraak zou eigenlijk het begin van het einde van de groep zijn geweest. Hierover twee opmerkingen: 
bulletDegene die zich vrij snel aan deze afspraak onttrok en geen gegevens meer prijs gaf was onze voorzitter De Graaff zelf (ikzelf verzorgde de administratie ervan, dus ik kan het weten). Zelfs toen na overleg besloten werd de gegevens pas een jaar na het maken van de kruising bekend te maken) leverde dit geen gegevens van De Graaff  op. Geen wonder dat andere leden van de groep er dan ook mee stoppen. 
bulletAls er iemand is die recht van spreken zou hebben omdat andere veredelaars ziin materiaal en gegevens gebruiken om mee te delen in zijn/haar succes ben ik het wel met mijn muziekinstrumenten cultivars. Ik heb daar echter nooit een probleem van gemaakt, integendeel. Ik heb nog niet gekeurd materiaal (F. magdalenae x F. fulgens grandiflora, de plant waar zoveel lange buizen uit gekomen zijn, en ook de dubbele oranje WALZ Mandoline) gegeven aan diverse veredelaars zodat zij er ook mee konden gaan werken.

De echte redenen waarom de Veredelingsgroep uit elkaar is gevallen zijn m.i. de bekende perikelen rondom de keuring, gevoed door jaloezie.

Verderop in het artikel en in vorige Fuchsiana's klaagt De Graaff erover dat zijn cultivar Gerharda's Panache door andere veredelaars gebruikt wordt, en dus in feite zijn werk van 25 jaar wordt 'misbruikt' door anderen die gemakkelijk gaan profiteren van zijn succes. Inderdaad is dat ook gebeurd met mijn WALZ Harp. En wat dan nog? Ik heb daar geen problemen mee en vind het een compliment dat anderen de mogelijkheden van die plant inzien en hem gebruiken voor verdere veredeling. Als De Graaff echt dit materiaal voor zichzelf had willen houden, dan had hij Gerharda's Panache niet moeten laten keuren en de plant niet moeten verspreiden. Het komt mij nu over als van twee walletjes proberen te eten.

Overigens is de laatste zin van het artikel: Dat werd mijn 'WALZ Harp' binnenkort niet meer relevant. Mijn cultivar Herps Parachute, die vorig jaar in België werd goedgekeurd heeft Gerharda's Panache als moeder en als vader. De plant is een verbetering van Gerharda's Panache (zie foto en beschrijving) en is bijzonder vruchtbaar (vooral als moeder, maar ook als vader). Ikzelf heb er inmiddels meer dan honderd zaailingen uit een flink aantal verschillende kruisingen van staan. Aangezien Gerharda's Panache niet zo heel erg makkelijk kruist, denk ik dat ik binnenkort kan zeggen: Herps Parachute werd mijn WALZ Harp! En daar heb ik dan geen problemen mee (de plant is o.a.  bij de kwekerijen Lokhorst, Michiels en Ector te verkrijgen).

 

Een reactie van mijn kant op het artikel Product of Holland CXXXV van Dhr. H.J. de Graaff in het april nummer 2006 van Fuchsiana (blz. 52). Bij het noemen van alle in Nederland gemaakte kruisingen met als een der ouders een specie uit de Hemsleyella sectie is Dhr. de Graaff een kruising met F. apetala, door mij uitgevoerd in 2000 vergeten, namelijk Herps Aulos ([F. magdalenae x F. fulgens grandiflora] x Bicentennial) x F. apetala. Je zou haast gaan denken dat het erom gedaan wordt!